Battle Tanks Nederland

Oog voor detail, daar hou ik van!

Gr. Erwin

De laatste keer berichtte ik over de voortgang van de toren. Deze is nu gereed om in de grondlak te spuiten. Ondertussen ben ik verder gegaan met de onderkant (lower hull) en met het bovendek (upper hull). De lower hull moet plaats bieden aan een luidspreker, batterij, een rook generator, de stuur elektronica (IBU), de motoren en een paneeltje met daarop aan/uit schakelaar, laad-ingang/bus en USB poort. De beide ontvangers (2 x 8XR FRSKY-Taranis) worden op de zijkanten gemonteerd boven de tracks. Hierdoor heb ik 16 kanalen beschikbaar in de tank.



Ter bescherming van tank en batterij heb ik van losse kunststof plaatjes een batterij compartiment gemaakt dat optimaal bescherming biedt. Het geheel ziet er dan zo uit:





De IBU module, rook generator en het batterij compartiment zijn bevestigde dubbelzijdig tape. Het is een stevige verbinding en als het ooit los moet kan het zonder moeite worden losgehaald. Achterin de tank is plek voor de slangetjes die met de uitlaten van de tank worden verbonden aan de rookgenerator. Het is een rookgenerator met ventilator waarvan het toerental synchroon loopt met het toerental van de motor. Ook op deze plek komt de luidspreker welke aan de print wordt gekoppeld. Nu de plek van de componenten in de lower hull bekend zijn, kan ik het bovendek beginnen.

Er zijn talloze "after market" producten beschikbaar die net wat meer detail en afwerking geven aan een Sherman. Het aanbrengen van deze accessoires betekent wel dat je lef moet hebben om te snijden en te slijpen in je model. De kunststof van Tamiya is van een een hoogwaardige kwaliteit die bewerking toestaat en die tegen een stootje kan. Een detaillering die ik wilde aanbrengen, was het monteren van echte openslaande luiken voor chauffeur en boordschutter. Er zijn luiken en scharnieren (in set) beschikbaar van Mato. Deze kunnen met behulp van periscopen van Shapeways op een hoger plan worden getild.....



Met heel veel geduld, snijden, schuren, vijlen en heel veel dremel-werk moeten de oude luiken worden uitgezaagd, zoals zichtbaar op de foto. Daarna moet er een "rand" worden ingeplakt die voorkomt dat het luik naar binnen valt en dat het nieuwe metalen luik mooi aansluit bij de bepantsering van de tank. Om dat te realiseren heb ik een stuk vinyl draad (zwarte schakeldraad 1,5) mooi op maat gebogen zodat je een mooi afgeronde rand krijgt waarop het luik kom te liggen. Het geheel met twee componentenlijm in de opening geplakt. Ook het scharnier met twee componenten lijm monteren zodat het luik soepeltjes open en dicht kan. het geheel afwerken met putty zodat alles er weer strak uitziet.







Ook is op deze manier de ventilator uitgesneden en vervangen door een meer natuurgetrouw exemplaar. Aan de binnenkant heb ik gaas gemonteerd. Alles gelijmd met 10-secondelijm



De ring om de boegmitrailleur heb ik met een Dremel weggeslepen en een nieuwe meer gedetailleerde ring aangebracht. Aan de boven kant zie je de nieuwe luiken en de vernieuwde ventilator.

Nu een wat groter klus. Bij de aanschaf van de ombouwset van Nick Agular hoort ook een ander "engine deck" met andere toegangsdeuren naar het motor compartiment. De hele achterkant moet uit het bovendek worden gesneden. Ook een klus die met de nodige voorzichtigheid moet plaatsvinden. Hobbymessen zijn scherp!!



Omdat er nu een ruime opening is, heb ik kettingen aangebracht aan de tankdoppen. Als het gat passend is gemaakt kan het nieuwe deck erin worden gelijmd. Ik gebruik hierbij twee componenten lijm: vult oneffenheden op, is oersterk, droogt langzaam waardoor correcties nog kunnen plaatsvinden. Bij het verlijmen van het deck moet er wel op worden gelet dat het deck er recht inkomt.





Tenslotte worden de toegangsdeuren gemonteerd. Ook deze zijn van metaal en zijn meer geschikt voor RC-werk. Ook deze luiken zijn van Mato en worden geleverd met scharnieren en hendels.







Met wat putty en wat fijn schuurpapier is een belangrijke modificatie aangebracht.

Leuk om het Sherman project te zien groeien, dank voor het delen. Ik krijg een deja vue met mijn eigen Sherman projecten uit het verleden.

Groet,

Erwin

Mooi Project!! en leuk om te volgen.
Heb mijn standaard sherman M3A4 bijna klaar

Mvg

Peter

_________________
-------------------------------------------------------
Kapteijn Klassieke Automobielen
Restauratie - Revisie - Onderhoud - Modificatie

www.kapteijn-bv.nl

Het is alweer een ruime tijd geleden dat ik iets rapporteerde over de voortgang van mijn project. Het heeft inderdaad een tijdlang stil gelegen maar nu heb ik de draad weer opgepikt. Allereerst heb ik een account aangemaakt bij Imgur omdat Photobucket veel te duur wordt voor het hosten van een paar fotootjes. Ik heb de voorgaande berichten moeten aanpassen omdat de links naar Photobucket foetsie waren.....

De Sherman Easy8 (en ik denk voor elke 1:16 Sherman) is een prachtige bouwset waar je naar hartelust modificaties op kunt aanbrengen. Echter de beperkingen zitten naar mijn mening in de beperkte hoeveelheid ruimte die je in dit model hebt. In de kuip van de tank wordt de ruimte al gauw opgeslokt door twee motoren, een batterij, de elektronica en de rookunit. Dan blijft er weinig plek over een luidspreker, additionele elektronica, slangen vanuit de rookunit naar de uitlaten, USB ingang (nodig voor het instellen/bijstellen van de IBU3 elektronica via een PC) etc.



Zoals je ziet is de ruimte om al dat moois in te bouwen uitermate krap. Daarnaast wil ik het forum wijzen dat er ook zwakheden zijn bij een Tamiya bouwdoos. De bevestiging van de twee spanwielen van de tracks zitten met twee schroefjes aan de kuip bevestigd met behulp van een aluminium plaatje. Al met al niet echt stevig. Op verschillende modelbouw sites wordt ook geadviseerd om de constructie te verstevigen zodat bij sterke belasting (of als je ooit van plan bent de tracks te vervangen door metalen tracks) het aluminium van de kuip niet krom trekt.Ik heb dat opgelost als volgt:





Twee stukken hoekprofiel om maat gemaakt, gaatjes geboord en degelijke schroeven en borgmoertjes. De krachten worden nu over een groter oppervlak verdeeld en kromtrekken zal niet meer gebeuren. Tevens heb ik de twee ontvanger modules met de bijbehorende antennes gefixeerd. Ik heb ze op een blokje hout gezet zodat ze precies passen onder de upperhull.



Met behulp van twee componenten lijm heb ik een aansluiting gemaakt waarmee ik de uitgangen van de rookgenerator kan verbinden met de uitlaten van de Sherman, die zich onder de deflector/diffuser bevinden. Na een paar dagen flink uitharden van de lijm konden de slangen worden bevestigd. Uiteraard heb ik het geheel getest en ik ben tevreden met het resultaat.



Ik had nog een elektronische schakelaar uit een ouder project over. Deze heb ik nu ingezet voor schakelen van de zoeklicht op de toren via de radio. Daarover had ik al eerder bericht.



Het printje heb ik onder de rookslangen geïsoleerd op de bodem geplakt met dubbelzijdig tape. Het stekkertje aangesloten op een vrije uitgang van de tweede ontvanger. Ook dit getest en het werkt prima.

Om op de overgebleven plek in de kuip nog een luidsprekerbox te installeren, een hoofdschakelaar, een USB ingang, een laadstekker en een volt metertje heb ik bedacht om zelf een box te maken waarin al deze componenten een plek krijgen op een zodanige manier dat ik er ten alle tijden weer bij kan als dat nodig mocht zijn. Zo heb ik van 2 mm dik kunststof plaat zelf een box in elkaar geknutseld. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het concept heb afgekeken van de originele Tamiya luidspreker box. Alleen heb ik de mijne passend gemaakt op de plek die nog voorhanden is. De bouw ervan kun je hieronder volgen:







Natuurlijk moet je goed meten en passen zodat de box strak onder de upperhull past en dat je van buitenaf de bedieningscomponenten ook kunt bedienen.



Hier zie je hoe het geheel gaat pasen. Aan de voorkant zie je het gat waardoor de bedrading naar de IBU3 gaat (de USB kabel).



En zo ziet de black box eruit. Alles zit op zijn plek en kan vanaf buiten worden bediend.





Natuurlijk verdient het niet de aanbeveling om een batterij te laden, als deze nog in de tank zit (door warmte ontwikkeling) maar zo af en toe is he best handig. De aan/uit hoofdschakelaar is een wisselschakelaar: in de ene stand voedt de batterij het model, en in de andere stand staat hij uit en staat de batterij in verbinding met de laadingang.

Dag Sjaak,

begint al aardig wat te worden.
Inderdaad een project met lange termijn planning.

Even 2 opmerkingen:
1 - je commentaar op het spanwiel is niet terecht. Mijn Sherman is intussen 18jaar jong en er is niets te zien van verbuigen van het frame. Wat wel een (1) keer gebeurt is, het spanwiel verbuigt en op den duur knapt de as. Questie van vervangen.

2 - als je een kleinere ontvanger gebruikt (digitaal, bijv de FS2A van Flysky) dan scheelt dat heel veel ruimte.

Groet,
Jan

_________________
Wie vrijheid opoffert voor veiligheid is beiden niet waard.
(Benjamin Franklin)

Jan dank voor je reactie. Met betrekking tot het spanwiel. Je hebt natuurlijk gelijk als het gaat om je ervaring. Maar ik lees in verschillende blogs dat deze plek bij de Tamiya Sherman een zwakke plek is. Vandaar dat ik problemen wil voorkomen door het aanbrengen van een simpele goedkope en weinig tijdrovende oplossing.

Ik heb ook overwogen om andere/kleinere ontvangers te nemen. Echter ik heb een andere radio nl FRSky en geen FlySky. Het gaan voor de door jou voorgestelde ontvangers zou tot binding problemen kunnen leiden. De keuze voor de X8R FRSky ontvangers is tweeledig: 8 kanalen per ontvanger (twee ontvangers gekoppeld 16 kanalen) en het gebruik van telemetrie: ik kan nl op mijn zender de batterijspanning uit de tank aflezen alsmede de stroomsterkte. FRSky heeft ook kleinere ontvangers maar die zijn beperkt tot 4 kanalen die je niet kunt binden per twee.

Groet Sjaak

April 2021. Even een korte update voordat de zomerpauze aanbreekt. In de zomer trekken we er op uit met onze camper maar niet om nog effe te berichten over de vorderingen met de Sherman.

Iedereen die een dergelijk project doet, weet dat elektrische bedrading essentieel is voor de werking van de tank. Een goed bedradingsplan en dito uitvoering voorkomt fouten en storingen tijdens het bedrijf.
Zo heb ik de bedrading opgedeeld in grofweg drie groepen. De eerste groep betreft de bedrading van de upperhull: de koplampen, de achterlampen (remlicht), de toren rotatiemotor en de MG in de boeg. De tweede groep betreft de bedrading van de toren en die is aanzienlijk complexer: de elevatiemotor, de recoilmotor, de flash in het kanon, de MG in de toren en het zoeklicht op de toren. De toren wil ik 360 graden kunnen laten draaien dus daar zal een sleepring moeten worden ingezet. De derde groep betreft alle bedrading in de lowerhull en daar heb ik in principe al over bericht in mijn vorige bijdrage. Omdat de Sherman wordt aangestuurd vanuit de centrale IBU module, worden alle bedradingsgroepen hierop aangesloten

Voor bedrading van de groepen 1 en 2 geldt dat zowel de upperhull en de toren van de lowerhull gescheiden moeten kunnen worden. Immers je moet bij de techniek kunnen, batterijen kunnen verwisselen en rookolie kunnen aanvullen.

In deze bijdrage neem ik jullie mee met de bedrading van de upperhull.



Elk component op de upperhull moet worden bedraad. Tussen de luiken van het achterdek en de koepel komt een klein printplaatje waarop een connector komt te zitten. De bedrading heeft per component verschillende kleuren dat vergemakkelijkt het solderen en is handig bij het oplossen van storingen. De bedrading heb ik vastgezet met bisonkit die indien nodig makkelijk verwijderbaar is en de bedrading niet aantast. In bovenstaande foto is de bedrading goed zichtbaar evenals de toren rotatie motor (standaard Tamiya).

Het inbouwen van de led-koplampen en led-achterlichten is nogal een precisie werkje maar de moeit loont zich.





Zoals vermeldt, komt alle bedrading van de upperhull samen op een klein printje. Hierop zit een connector die via een stekker naar de corresponderende aansluitingen gaat op de IBU module. Op het printplaatje kan ik voor elk circuit waar nodig voorschakel weerstanden solderen om de spanning te verlagen over de Led's in de koplampen (2Volt bij 10 mA).





De kabel tussen het printplaatje en de IBU module is lang genoeg op de tank te "openen" voor onderhoudswerkzaamheden.

Voordat ik over de bedrading van de toren ga berichten eerst een korte update over de vorderingen op het gebied van het gereedschap. Elke Sherman is uitgerust met en en schep, hamer, bijl, pikhouweel etc. Om te voorkomen dat dit levensreddende (althans dat heeft men mij wijsgemaakt in mijn diensttijd) onderweg wordt verloren wordt dit vastgezet met klemmen, beugels of anderszins. Van het grote voorbeeld heb ik afgekeken hoe een en ander wordt bevestigd. Met heel veel geduld, knip- en buigwerk, heb ik van dunne messing plaat de benodigde bevestigingen gemaakt.



Hier volgt een impressie:



(hamer en spanwiel sleutel)



(pikhouweel)



(schep, pikhouweel en bijl - en de steun voor het luik van het motor compartiment)

Een aantal Sherman tanks was uitgerust met een infanterie telefoon eenheid op de rechterachterzijde van de tank. Omdat de Sherman in hoofdzaak een infanterie ondersteuningswapen was, konden infanteristen via een telefoon verbinding maken (via intercom) met de tankcommandant om eventueel vuursteun aan te vragen. Vandaar die telefoonbox op mijn Sherman. Ik ben gewezen op het feit dat ik de verkeerde telefoonbox heb geïnstalleerd. Ik heb n.l. de box van een IDF gemonteerd. Dat kan natuurlijk niet voor een WO2 tank. Wordt gecorrigeerd en binnenkort in dit theater.





De bedrading ziet er nog niet fraai uit, maar bedenk wie mooi wil worden ........Ik wens jullie een fijne zomer.

Bij het bouwen van een RC-tank gaat veel aandacht uit naar authenticiteit van het model en de meeste modelbouwers doen dan ook veel moeite om het model zo echt mogelijk te doen lijken. De huidige hobby markt wordt overspoeld met mooie add-on dingetjes die het model nog meer verrijken. Ook ik ben daar geen uitzondering in. Maar bij RC-modelbouw komen er facetten bij die evenzo belangrijk zijn. Immers een RC-model beweegt (vliegt of vaart) en dan komt er functionaliteit bij kijken en facetten zoals betrouwbaarheid en duurzaamheid. Met functionaliteit bedoel ik bij een RC-tank dat een toren kan draaien, dat verlichting het doet, dat je een kanon kan afvuren en dat daarbij gelijktijdig een terugstoot wordt gesimuleerd en tal van andere zaken. Kortom alles wat je met je RC zender in beweging kunt brengen (en wat mij het wezenlijke onderscheid is met statische modelbouw). Betrouwbaarheid en duurzaamheid heeft te maken met de geïmplementeerde oplossing: je kunt het in elkaar friemelen, maar werkt het ook nog over een jaar?

Veel van deze functionaliteit zit verstopt onder de motorkap (lees upperhull, lowerhull of toren) en moet vaak worden geïmplementeerd in krappe behuizingen. Het gebruik van standaard oplossingen zoals door de meeste RC-tank leveranciers wordt aangeboden is voor velen al voldoende. Maar als je net iets meer wil dan komt het neer op creativiteit, veel boren, dremelen, uitproberen etc. Ook moet je niet bang zijn om af en toe een ingebouwde oplossing naar de prullenbak te verwijzen en domweg opnieuw te beginnen. Kortom: opnieuw bedenken, slopen en opnieuw inbouwen en testen.

Zoals eerder vermeld was ik niet geheel tevreden over de standaard oplossing die Tamiya biedt als het gaat om de elevatie van de kanonsloop. Tamiya gebruikt in de standaard kit een elektromotor, met vertragingstandwielen die een arm omhoog of omlaag kan bewegen. Werkt opzicht prima maar omdat de motor ietwat scheef t.o.v. het recoil mechanisme moet worden ingebouwd is de elevatie-beweging niet vloeiend. Daarbij komt dat de Tamiya motor geen eind-afschakeling heeft als de loop maximaal/minimaal horizontaal in hoogte staat en blijft dan doorlopen. In plaats daarvan loopt de bewegingsarm fysiek tegen nokken aan waardoor de loop in de uiterst bovenste en onderste stand blijft "hikken". Al met al geen natuurgetrouwe beweging.

Bij het bedenken van een oplossing kom je al vrij snel bij de inzet van een micro-servo. Micro lijkt mij duidelijk. Er is geen plek voor een standaard servo dus daarom een miniatuur versie.



Gelukkig ondersteunt het IBU3-board het gebruik van servo's (mag ook wel voor dit geld) en kun je een servo gewoon op de betreffende pinnen een servo aansluiten. Het gebruik van een servo kent daarnaast nog andere voordelen ten opzichte van de standaard motor oplossing. Je kunt met behulp van de zender de servo-uitslag (travel) en de uitslag-snelheid (travelspeed) instellen wat er op neerkomt dat je de horizontale uitslag van het kanon kunt instellen op bijvoorbeeld + 38 graden en - 20 graden waarbij de bewegingssnelheid van de loop natuurgetrouw is.

Maar eerst slopen: de inhoud van de toren voorzichtig verwijderen. Daarna de servo plaatsen. Dat is een precisie-klusje want die moet precies in lijn komen te staan met het recoil mechanisme. Zie bovenstaande foto die het het resultaat van deze actie laat zien.

Er was nog een belangrijke reden waarom de toren moet worden aangepast. Tamiya (de kits zijn geweldig, maar de functionaliteit is beperkt) biedt voor zijn Shermans een toren aan die niet verder kan draaien dan 360 graden. Je loopt dan tegen de beperking aan van de bedrading. Ga je verder dan loop je het risico dat de bedrading die naar de toren loopt zich gaat opstropen. Dit komt de betrouwbaarheid van de oplossing niet ten goede.

Een manier om het opstropen van bedrading te voorkomen is de inzet van een sleepring. Er zijn tal van sleepringen te verkrijgen. Ik heb gekozen voor een miniatuur sleepring met 12 aansluitingen per kant:
3 draden voor de elevatie-servo
2 draden voor het zoeklicht op de toren
2 draden voor de flits-led in het kanon
2 draden voor de led van de MG naast het kanon
3 draden voor het recoil mechanisme



Zoals ik de oplossing voor ogen heb, zal de sleepring zo worden ingebouwd dat het vaste punt van de sleepring aan het roterende gedeelte aan de onderzijde van de toren wordt bevestigd. Dit op een zodanige manier dat de sleepring en zijn bevestiging niet in aanraking komt met de horizontale rotatie-motor van de toren. De inzet van een sleepring betekent evenwel dat de bedrading in de koepel opnieuw moet worden gesoldeerd.

Hoe de verdere implementatie van de sleepring zal worden uitgewerkt, zal binnenkort worden bericht......

Ondertussen nog een upload van de vorderingen van de bedrading van de upperhull. In een van de voorgaande bijdrages heb ik jullie verteld dat ik de bedrading /verbindingen van de upperhull naar de IBU-board ga realiseren met een een printje met daarop een stekkerverbinding. Deze stekkerverbinding maakt het mogelijk om later batterijen te verwisselen, rookolie toe te voegen of onderhoud/reparaties uit te voren zonder dat het hele model uit elkaar moet.



De bedrading van de upperhull (koplampen, achterlichten/remlichten, led-boegmitrailleur, toren-rotatie motor) wordt op het printje gesoldeerd. Zie bovenstaande foto.



Aan de andere kant is een stekkertje gemaakt dat op de pinnen van het printje past en waarmee de verbinding tussen het IBU3-board en de upperhull wordt gemaakt. Een voorziening waarmee wordt voorkomen dat dit stekkertje verkeerd om wordt aangesloten, wordt nog gemaakt en is W.I.P.



Bovenstaande foto laat zien hoe de bedrading aan het printje is vastgemaakt. De draden zijn gefixeerd met een niet agressieve lijm.

Tenslotte nog een overzichtsfoto die de status van de huidige bouw weergeven. Langzaam maar zeker....

Weer een stuk verder met de bouw van mijn Sherman. Zoals al eerder gemeld had ik een verkeerde telephone-box op mijn WW2 tank geplaatst. Ik had er een van een IDF Sherman gemonteerd en dat klopt niet. Gelukkig bestaat er Forgebeartanks waar je de juiste box kunt bestellen en bij deze dus gecorrigeerd.



Ook ben ik teruggekomen van mijn keuze voor het gebruik van een micro-servo voor het instellen van de kanon-elevatie. De bediening van de elevatie met behulp van een servo werkt prima maar......Ik heb gemerkt dat bij het gebruik van servo's (en zeker als je die in een bepaalde stand laat staan) dat het stroom verbruik nogal hoog is waardoor de levensduur van de batterij nogal wordt beperkt. De elevatie met behulp van een servo werkt prima maar.......Ik vond dit nogal zwaarwegend en heb weer besloten om weer gebruik te maken van de elevatie-motor die standaard bij de Tamiya kit zit. Deze keer heb ik hem recht ingebouwd en heb aan de onderkant/zijkant van de koepel een plaatje gemaakt waarop de motor exact recht ten opzichte van het kanon kan worden gemonteerd.



Ik heb toch gemerkt dat dremel en vijl trouwe bondgenoten zijn om zo'n motor weer precies recht op zijn plek te krijgen. Maar ja door de modificatie om een andere koepel te nemen, zul je ook de motor precies passend moeten maken. Maar dat is gelukt. Helaas heb ik nog steeds het nadeel dat de motor mechanisch tegen een nok aanloopt als de kanonsloop in de hoogste cq laagste stand komt. Dat gaat dan met schokken. Om dat te voorkomen moet ik op de zender een virtueel eindpunt instellen, maar dat is van latere zorg.



In bovenstaande foto het resultaat. Net niet zichtbaar (achter de draden) is een veer ingebouwd die de beweging van de loop met veerdruk heel geleidelijk laat lopen.

Maar nu waar het in deze bijdrage om draait: de inzet van een slipring.

Ik heb een mini slipring met 12 in en uitgaande draden, waarvan ik er 11 nodig heb. Maar hoe bevestig je die slipring?

De toren draait via een motor die aan de onderzijde van de upperhul is bevestigd, die de toren aandrijft met behulp van een gekartelde ring welke aan de onderzijde van de toren is bevestigd. Het mooiste is natuurlijk dat de slipring precies in het midden (concentrisch) van die gekartelde ring komt te zitten. In feite is zo'n slipring een cilindertje waarin (in dit geval) 12 sleep-contactjes zitten en waarin de draden precies in het midden van dat cilindertje uitkomen. Aan de ene kant soldeer je alle componenten die zich in de toren bevinden (recoil, torenzoeklicht, elevatie motor, kanonflash en MG-flash) en aan de andere kant sluit je de overeenkomstige draden aan op de printplaat van de tank-controller (IBU). De kleuren van de inkomende en uitgaande draden zijn gelijk van kleur. Om de cylinder concentrisch in het midden van de gekartelde aandrijfring van de toren te krijgen maak ik gebruik van een dop van een potje kruiden. Zie foto's.



In dit geval voldoet het precies aan de afmetingen (in dit geval 55 mm doorsnee en 25 mm hoog) die precies passen in de tank. De dop mag natuurlijk nergens tegen aankomen. Ook het recoil mechanisme moet, als het kanon in zijn hoogste stand staat, precies mooi in de binnenzijde van de dop passen. Vandaar dat het bepalen van de afmetingen van zo'n dop wel effe een kwestie van meten en passen is. Maar vooral ook testen.
In het midden van die dop heb ik een een gat gemaakt waar precies de slipring in past. Aan de zijkanten van die dop heb ik alu-stripjes gebogen en bevestigd met behulp van een paar boutjes en moertjes.



De dop met aan beide zijden de strips heb ik passend gemaakt voor de gekartelde ring. Het mooie is dat die strip qua dikte mooi past zonder dat de rotatie motor daar tegen aanloopt. Met een paar schroefjes wordt nu de slipring in de blauwe dop bevestigd.



Daarna is het een kwestie van de bedrading solderen, isoleren en bevestigen in de koepel op een manier dat deze draden de beweging van de kanonsloop niet hindert. Dat is effe prutsen maar dan zit de sleepring erin.

Het geheel ziet er dan zo uit:





Aan de andere kant van de sleepring komt een connectortje dat in verbinding komt te staan met de elektronische bediening van de tank. De toren kan nu vrij draaien, meer dan 360 graden, en zonder dat bedrading wordt losgetrokken. En dat is waar het mij om ging. Eigenlijk is de oplossing gelijk aan die van het grote voorbeeld: sleepcontacten zaten vaak onder het draaiplateau van de tank.

Weer een stuk verder met de bouw van mijn Sherman. Zoals al eerder gemeld had ik een verkeerde telephone-box op mijn WW2 tank geplaatst. Ik had er een van een IDF Sherman gemonteerd en dat klopt niet. Gelukkig bestaat er Forgebeartanks waar je de juiste box kunt bestellen en bij deze dus gecorrigeerd.



Ook ben ik teruggekomen van mijn keuze voor het gebruik van een micro-servo voor het instellen van de kanon-elevatie. De bediening van de elevatie met behulp van een servo werkt prima maar......Ik heb gemerkt dat bij het gebruik van servo's (en zeker als je die in een bepaalde stand laat staan) dat het stroom verbruik nogal hoog is waardoor de levensduur van de batterij nogal wordt beperkt. De elevatie met behulp van een servo werkt prima maar.......Ik vond dit nogal zwaarwegend en heb weer besloten om weer gebruik te maken van de elevatie-motor die standaard bij de Tamiya kit zit. Deze keer heb ik hem recht ingebouwd en heb aan de onderkant/zijkant van de koepel een plaatje gemaakt waarop de motor exact recht ten opzichte van het kanon kan worden gemonteerd.



Ik heb toch gemerkt dat dremel en vijl trouwe bondgenoten zijn om zo'n motor weer precies recht op zijn plek te krijgen. Maar ja door de modificatie om een andere koepel te nemen, zul je ook de motor precies passend moeten maken. Maar dat is gelukt. Helaas heb ik nog steeds het nadeel dat de motor mechanisch tegen een nok aanloopt als de kanonsloop in de hoogste cq laagste stand komt. Dat gaat dan met schokken. Om dat te voorkomen moet ik op de zender een virtueel eindpunt instellen, maar dat is van latere zorg.



In bovenstaande foto het resultaat. Net niet zichtbaar (achter de draden) is een veer ingebouwd die de beweging van de loop met veerdruk heel geleidelijk laat lopen.

Maar nu waar het in deze bijdrage om draait: de inzet van een slipring.

Ik heb een mini slipring met 12 in en uitgaande draden, waarvan ik er 11 nodig heb. Maar hoe bevestig je die slipring?

De toren draait via een motor die aan de onderzijde van de upperhul is bevestigd, die de toren aandrijft met behulp van een gekartelde ring welke aan de onderzijde van de toren is bevestigd. Het mooiste is natuurlijk dat de slipring precies in het midden (concentrisch) van die gekartelde ring komt te zitten. In feite is zo'n slipring een cilindertje waarin (in dit geval) 12 sleep-contactjes zitten en waarin de draden precies in het midden van dat cilindertje uitkomen. Aan de ene kant soldeer je alle componenten die zich in de toren bevinden (recoil, torenzoeklicht, elevatie motor, kanonflash en MG-flash) en aan de andere kant sluit je de overeenkomstige draden aan op de printplaat van de tank-controller (IBU). De kleuren van de inkomende en uitgaande draden zijn gelijk van kleur. Om de cylinder concentrisch in het midden van de gekartelde aandrijfring van de toren te krijgen maak ik gebruik van een dop van een potje kruiden. Zie foto's.



In dit geval voldoet het precies aan de afmetingen (in dit geval 55 mm doorsnee en 25 mm hoog) die precies passen in de tank. De dop mag natuurlijk nergens tegen aankomen. Ook het recoil mechanisme moet, als het kanon in zijn hoogste stand staat, precies mooi in de binnenzijde van de dop passen. Vandaar dat het bepalen van de afmetingen van zo'n dop wel effe een kwestie van meten en passen is. Maar vooral ook testen.
In het midden van die dop heb ik een een gat gemaakt waar precies de slipring in past. Aan de zijkanten van die dop heb ik alu-stripjes gebogen en bevestigd met behulp van een paar boutjes en moertjes.



De dop met aan beide zijden de strips heb ik passend gemaakt voor de gekartelde ring. Het mooie is dat die strip qua dikte mooi past zonder dat de rotatie motor daar tegen aanloopt. Met een paar schroefjes wordt nu de slipring in de blauwe dop bevestigd.



Daarna is het een kwestie van de bedrading solderen, isoleren en bevestigen in de koepel op een manier dat deze draden de beweging van de kanonsloop niet hindert. Dat is effe prutsen maar dan zit de sleepring erin.

Het geheel ziet er dan zo uit:





Aan de andere kant van de sleepring komt een connectortje dat in verbinding komt te staan met de elektronische bediening van de tank. De toren kan nu vrij draaien, meer dan 360 graden, en zonder dat bedrading wordt losgetrokken. Daarnaast kan ik, omdat ik een connector heb tussengevoegd, de toren losmaken van d tank bij onderhoud of storing. En dat is waar het mij allemaal om ging. Eigenlijk is de oplossing gelijk aan die van het grote voorbeeld: sleepcontacten zaten vaak onder het draaiplateau van de tank.

Zwaar aan het werk Sjaak,

De radio box was in WWII vaak een oude munitiekist, een in het veld oplossing.
Radio boxen werden bij mijn weten pas na de oorlog, zeg maar Korea, in gebruik.
Als alles goed past zou de loop zonder probleem op en neer moeten kunnen zonder dat deze tegen het nokje aanloopt.
Misschien een millimeter anders gemeten dan zou moeten?

Sleepcontact is wel leuk, heb zo'n ding in m'n Challenger, wel ontzettend veel draad in je tank.

Groet,
Jan

_________________
Wie vrijheid opoffert voor veiligheid is beiden niet waard.
(Benjamin Franklin)

Hee Jan,
vwb die munitiekist als telefoonverbinding: dat artikel heb ik ook gelezen. Toch zijn er artikelen die dat tegenspreken. Maar wel interessant, temeer dat de Sherman eigenlijk geen gevechtstank was meer eerder een infanterie ondersteuningswapen. Dan zou je toch verwachten dat de communicatie tussen tankbemanning en infanterie op orde zou zijn en tegen een stootje zou kunnen....zo zie je maar.

Je zegt het goed: als alles goed past zou..... Je hebt vast wel gelezen dat de toren niet origineel is. De onderste ring van de toren komt uit de originele kit van Tamiya van de IDF super Sherman en de toren er bovenop is gemaakt door Nick Agular. Met veel vijl- en plamuurwerk heb ik geheel passend gekregen. Echter de motor kon daardoor niet recht/parallel met het recoildeel van de loop worden geplaatst. Dat heb ik nu verholpen en dat is nu recht. Beweging is nu veel natuurgetrouwer maar de arm van de motor loopt in de bovenste stand ergens tegen aan (net niet tegen de nok). Dat ben ik nu aan het uitzoeken. Komt goed.

Vwb bedrading sleepring en veel draad in je tank. Ik neem dit op als een tip om de bedrading niet te lang te maken (net lang genoeg om de upperhul en lower hul te scheiden voor onderhoud).

Thx

Sjaak